Ин Кабирии гур сухта ҳангоми дар Тоҷикистон буданаш барои гирифтани мансаб, дар оинаи нилгун баромад карда гуфта буд, ки дар китоби муққадаси Қуръон омадааст, ки муъмин бародари муъмин аст. Мо тоҷикон ҳама бародари ҳамдигарем ва бояд паҳлуи ҳамдигар истода ватани азизамонро обод созем. Вақте, ки давлат ва тамоми мардум ҳаракатҳои хоинонаи ӯро нисбат ба миллату давлат ошкор сохт, пеш аз дастгир шудан баромада ба давлати бегона фирор намуд ва дар давлати бегона аз гуфтаҳои китоби муққадаси Қуръон тамоман фаромуш сохта, баръакс душмани бародарони худ гардидааст. Боз якчанд сагбачаи дигарро дар атрофии худ ҷамъ карда нисбат ба тартиботи давлат ва суботи он суханони ношоиста мезананд. Мардуми тоҷик кайҳо боз ки будани Кабирии малъунро шинохтаанд. Дигар кассе ба суханони ӯ бовар намекунанд.

Аз ҷумла китобҳое, ки дар бардорӣ,

Судат накунад гардилиуофардорӣ.

Ҷумлае аз пайравони собиқ ҳизби наҳзати исломӣ ба он ақида буданд, кигуё Кабири аз шахсони донандаи ислом ва ҳатто ӯро олими ислом ном мебурданд. Аммо таърихи начандон дароз исбот кард, ки Кабири як қалоб буда, фақат самти ӯ табадулот дар давлати Тоҷикистон асту халос. Аз рӯи ақидаҳои динни шайтон алайҳилаънаниз дар савод бе мислу монанд буд, аммо вақти саҷда накардан ба ҳазрати одам аз даргоҳ ронда шуд. Ин Кабири, ки пайрави ҳамон шайтон алайҳи лаънааст, ношукрӣ аз миллату давлати худ намуда, худашро ба ронда шудан маҷбур сохт. Дигар барои ӯ дар шабакаҳои байналмиллали баромад кардану аз болои Пешвои тоҷикони ҷаҳон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бадгӯиҳо карданаш маъное надорад. Худаш ва сагбачаҳоя шбояд дар бораи оромию суботи Тоҷикистон ҳарфу садое набароранд. Тоҷикистони азизи мо ба чунин мутахассисони бемаъниву мансабталаб эҳтиёҷ надорад. Мо мардуми сарбаланди тоҷик дар атрофии сарвари давлати худ чамъ омада давлатамонро ободу осуда нигоҳ медорем.

Директори интернат Сайфиддинов Амириддин