Ваҳдат

Басо калимаи сар то ба по пур аз мазмуну шарораи муҳаббат мебошад. Ваҳдат амалест, ки барои тамоми инсонҳои руи дунё ҷуёшаванда буда, афсуси онро мехуранд., ки мамлакаташон дорои ваҳдату якдили бошад. вале афсус, ки баъзан аз курбинони сабукфикр андеша намекунанд, ки ваҳдат бок адом роҳ ба даст меояд ва онро чи гунна бояд ҳифз намуд. Ваҳдате, ки имрўз миллати тоҷикро арзони гардидааст маҳз тавасути меҳнатҳои шабонарўзии Пешвои муаззамиллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Аз хотираҳо дурр нарафтааст, ки сафарҳои ин марди майдони сиёсат дар давраи нооромиҳои давлати ҳамсои Авғонистон , сафар ба давлати Руссия ва дигар давлатҳои ҳамсоя ба он сабаб гардид, ки бадхоҳони миллат аз ақидаҳои нопоки худ даст кашида, маҷбур шуданд бо роҳи сулҳу суботмақсади Пешвои муаззамиллатро фаҳманд. Боз саҳифаҳоеро во хурдан мумкин буд, ки дар дохили мамлакти тинҷу осуда нафарони алоҳида ба милатгароӣ ва халалдор кардани вазъи сиёсии давлат тинҷу ором дарс ба қонуншиканӣ заданд. Мо шоҳид ҳастем, ки баъзеи онҳо дар назди миллат ва хешу ақрабон шармандаву маъюс ва баъзани дигарашон риштаи умри худро канда намуданд.

Директори мт№ 44