М.Садриддин обрӯи миллатро дар арсаи байналмилали резонд

Агар мард бошаду ватану диёри худро сидқан дӯст дорад ба зодгоҳаш баргашта аз амалҳои ноҷавонмардонааш авф мепурсаду гушаеро обод намуда бо меҳнати ҳалол умр ба сар мебарад. Магар ҳамин зиндагӣ шуд.

Шукрона, ки Тоҷикистон ободу зеботар гашта, дар 30-соли Соҳибистиқлолӣ ба қатори давлатҳои пешрафта шомил мешавад.

Курдилон, носипосон, душманони аслии мардуми тоҷик бо ҳар ҳилаву найранг боз мехоҳанд сулҳи ба ивази хун ва ҷонбозиҳо омадаро халалдор сохта, ҷавононро ба фиребу ваъдаҳои подарҳаво ба доми худ кашанд.Ҷавононро мебояд ҳушёриву зиракиро аз даст надода ба ин марзу бум содиқона хизмату фаъолият намоянд.

Дар хотима ба кулли ҷавонмардони Тоҷикистон рӯ оварда бо суханони шоир мегуям:

Гаҳ зи ночорӣ мафурушед ҳаме виҷдонро,

Рӯзи одам ба обу лаби нон мегузарад.

Директори муассисаи

таҳсилоти миёнаи умумии №1: Латифов Ҳ.И