Воқеати зиндагӣ ва таҷрибаи ҷомеаи ҷаҳони собит месозад, ки агар шаҳрвандон маърифати баланди сиёсӣ надошта бошанд, дар байни онҳо ваҳдату якдили устувор ба вуҷуд намеояд. Маърифат ва илму дониш нур аст. Бе маъирфати-торикист. Ҳайтбарои инсони соҳибназар ҳеҷ гуна сиру асрору мамммо надорад. Шоир барҳақ гуфта "Умр агар хуш гузарад зиндагии Хизр кам аст , Варна нохуш гузарад, ними нафас бисёр аст.”

Оиди баъзан суханбозон, ки худро ба гумони ноқобилашон мехоҳанд, ки дар ҷомеа бо ҳилаву найранг бо фитнаву забонбозиҳои шайтони мехоҳанд, ки ҷомеаро фиреб додаву мақсадҳои ғайри инсони худро тасдиқи мардум гардонанд. Ин гуна ашхосон дар ҷомеаи мо ху ба назар мерасанду мушоҳида мешаванд.

Ин мушоҳидаҳо ҳама боиси ҳайрониву таҷубӣ олимону сиёсатмадорон ва мардумони бо маърифату маданиятноки Тоҷикистони азизамон мегардад. Чуноне, ки дидему шунидем чунин ашхосони бемаърифату бадахлоқ ба монанди Муҳаммадиқболи Садриддин, ки бо суханони нопоку мардумфиребаш ва андешаҳои бешармонааш садо баровада худро шармандаву мардумро дар ҳайрат монд.

Ин гуна ашхосон аз гуфтаи бузургон, ки фармудаанд. Ҳар рӯзи зи худат бипурс , агар ту мардӣ, ки мирӯз чи хизмате ба мардум кардӣ, бехабар буда, бо фитнагариҳои душманонаи худ мехоҳанд, ки мардумро ба доми худ андошанд. Вале намедонанд, ки чоҳкан зери чоҳ аст.

Одамон аз дӯстӣ ёбанд бахт,

Душмани орад ба мардум рӯзи сахт.

Бидон, эй Муҳаммадиқболи Садриддин, воҷиб аст асли худро шинохтан ва ҳурмат доштан. Шоирону нависандагони мо як умур ба фарзандони ху насиҳат кардаанд. Яке аз нависандагони машҳури халқамон Амир унсурмаоли Кайковус асар баноми "Қобуснома” менависад, ки онро хазинаи панду насиҳат меноманд. Насиҳатҳое, ки нависанда ба писараш кардааст ба Шумо ҳам таалуқ дорад.

Пас агар хирад дорӣ, бо хирад ҳунар омӯз, ки хирад бе ҳунар чун тане бошад бе ҷома ва шахсе бувад бе сурат.

Ҳамеша некхоҳи мардумон бош, ба неки кӯш в-он гоҳ дар амон бош!. Аз он рӯзе, ки пешвои миллат, Президенти маҳбубамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тақдири Тоҷикистонро ба даст гирифтанд ва камар бубастанду ба аҳли кишвар пайвастанд, бовариамон ба ободии имрӯзу ояндаи Тоҷикистони азизамон қави мегардад. Аз хизматҳову муҳаббати пешвои миллат муҳтарам Эмомали Раҳмон бӣа ватани азизамон бо нангу ор меоему ба дастгириашон қуваву донишу маҳорати худро бе дареғ ирсолу равона месозем. Ҳамин тавр дуст доштани ватан ифтихор, вале омода будан ба ҳифзу марзу буми он аз душманони дохиливу беруни қарзи имону ва шарафи инсони мебошад. Ва барои ҳар як тоҷику тоҷиистонӣ андешаи истиқлол бояд тоҷи шарафи ӯ бошад, чунки андешаи истиқлол андешаи ҳақ ва ҳақпарварист. Боиси ифтихор аст, ки президенти Тоҷикистон муҳитарам Эмомали Раҳмон бо ташабускориҳои наҷиб ибарати шахси ва иродаи неруманди худ, ҷиҳати таъмини амнияту осоиштагиву рушду нумуи ватани азизамон ҳамчун пешвои миллат, халқро ба созандагиву бунёдкори ва худшиносии миливу ватанпарастӣ ҳидоят намуда, дар олами башар ҳамчун пешвои асри ХХI эътироф ва дар қатори 500 мусалмони беҳтарини дунё пазируфта шудааст.

Мо соҳиби давлат шудем, шукр мегуем, шоди мекунем бо пешвои раъиятпарвари атобахши худодод асту, дар чеҳрааш нури худододи дорад. Ин ҳарфи собиқ президенти ҷумҳурии исломии Эрон ҷаноби Аҳмади Наҷотро бисёр бузургони дунё эътироф кардаанд. Ва гуё аз дури дуриҳо аз замири қарнҳо, суруши ниёгон танин меандозанд: қударату тавоноии миллати тоҷик дар ҳамин аст.

"на дар ҳар сухан баҳс овардан равост,

Хато бар бузургон гирифтан хатост.”

Директори муассисаи таълимии №54Каримов С