Касалии коронавирус, ки имрӯзхо ҷомеъи ҷаҳониро паҳн намудааст, барои тамоми мардуми ҷахон мушкилот пеш овардааст. Гарчанде баъзе мамлакатҳои аврупо аз ин мушкилот халос шуда бошад, ҳам бисёри дигардавлатҳо зери ҳароси ин вабои аср қарор доранд. Аз ҷумла дар Тоҷикистони азизи мо низ ин беморӣ хуруҷ карда истодааст. Аз қадимулаён мо ҳамчун миллати Ориёи муаррифи гардида, ба тамоми мардуми дунё худро муаррифи кардаем. Имрӯз бояд ин тамадуни худро ба ҷаҳониён исбот намоем. Яъне мо бояд бо риояи талаботҳои фармудаи мутахассисони соҳаи тиб ҳамаи қоидаҳои гигенаи шахсиро риоя намуда дар фурсати кутоҳтарин ин вабои асрро аз байни миллати тоҷик нест намоем. Пеш аз ҳама дар байни мардум таҳлука ва иғвоҳои зиёро паҳн кардан мумкин нест. Аз ҳисоби он, ки мо тоҷикон пайваста ба меҳнати ҷисмони машғулем, бовар дорам, ки ин бемори барои мо на он душвордорад. Мо метавонем ба осоназ он халос шаваем. Факушиш намудан лизим аст, ки ба гуфтаи табибон сахт диққат дода, аз беҳудагардӣ ва беҳуданишинӣ риоя намуда, тез тез дастҳои худро бо собун шуем. Кудаконро ба куча ва бозиҳои дастаҷамъона рафтн намонем.

Директори МТ№ 7 Имомов Х.