Ҷор задани гумроҳони наҳзати

Рўзҳои охирдар саҳфаҳои интернет дар хусуси шахсони баруманди миллати тоҷики мо ва ҷумҳурии азизамон суханони ношояме аз ҷониби як қисммардумон ва душманони миллати ғайритоҷик баён ва дарҷ мегарданд. Ин гуфтаҳои душманона ғазаби момардумони оддии миллатро рўз ба рўз зиёд намуда истодааст. Махсусан суханони нахзатиён, ки дар ҳаққи Пешвои миллат ва қабули меҳмонон дар арафаи ташрифи сарони кишварҳои хориҷӣ дар моҳи июни соли ҷорӣ буд. Ин сагони наҳзатӣ ғазаби мардум-халқиоддии сулҳҷўро афзонид.

Аввалан ин, ки меҳмондорӣ ва нон додани меҳмон гуфтаи Худовурасулаш мебошад. Саввум неъматумеҳнати халқро муаррифи кардан фарзу воҷиб аст-эй бадбахтони гумроҳинодидагир. Бузургони соҳибилми мо:-

Касеро шараф мерасад бар малак,

Ки номашбаромад ба нону намак:-

Шарафи мард ба ҷуд асту каромат ба суҷуд.

«Саховат намо ва сурфаатро доимокушода дор» гуфтаанд. Наход Шумо суханчинони сафсатагўй ҳаминро надонед! Дигар ин, ки ин суханчиниву шўру футурдозии шуморо иншоаллоҳу таъоло минъбад ягон тоҷики соҳибақл бовар намекунад, зеро «Кўр як бор дар чоҳ меафтад» дигарбора албата соп-соп мекунад. Барои мардуму миллати азизи мо дигар суханпрдозиву валвалаҳои душманони миллат тамоман нашуниданиву нодиданианд. Беҳуда дигар чор назанед, ки ҳама мардум аз ҷангдозиҳои Шумо безор шудааст, эй канаҳои хунмаки зери пўст. Барои мо мардумони оддӣ танҳо тинҷиву амонӣ, сулҳу салоҳ ва ваҳдату истиқлолият лозим асту бас,овози ҳар хару саг дигар ба гўшимо намерасад. Ҳамаи мо худ ақли Худодод дорем, падару модару роҳбалад дорем, ки осудагиву оромиамон додаанд, шукри Худо

Эй ғайри тоҷикони суханчини фитнаангез бас кунед черзаниш хару сагонаро, зеро мо акнун медонем, ки Худои муттаол ва пайғамбари гиромиву олимони асил.

Аз ҳама овозҳо донӣ чи овозебатар,

Ҳақтаоло дар китобихеш гуфт овози хар,

гуфтаанд, ки дар ҳақиқат дуруст аст. Давраи нофаҳмиҳоимиллат гузашт. Ҳар касе, ки ба миллату роҳбари худ хиёнат кардааст ва мекунад, албатта Худо ўро рўсиёҳ мегардонад. Инро дар ҳаёти 26 солаи ин давлат бо чашми сари худ дидем.

Онҳое, ки худро ҳомии миллат мегирифтанд дар асл душман буданд ва бароиманфиати худ мардумро гумроҳ кардапарокандаву овора намуданд. Акнун мо имрўз дидем, ки ҳамаи он ҳомиёни бо ном ватанхоҳ дармакри худ ғалтида ҳаром мурданд. Миллионҳо давлату сарвати азмардуми оддӣ ғораткарданашон имрўз боз ҳамба мардуми бегона рафт.

Ҳамин аст,ки мо мардумони оддии ин давлатумиллат дар зери ливои тоҷикӣ ва меҳрубонии Пешвои бомуруввати додхоҳи авфпазирамонзиндагӣ намуда, ба иғвову суханчинии ягон мурдор гўш намедиҳем. 

Чоҳ ки аз баҳри дигарон кандам,

<

Ҳам дар он чоҳ афтид фарзандам.

<

Ба амри Худованд ҳама иғвогарудар намакдон туфкунанда ба рўзи сиёҳ гирифтор хоҳад шуд.

Зиндабод Истиқлолияти тоҷик бо роҳбарии Пешвои муаззами миллат. Нест бод бадбинону хоинонимиллат.

Гуруҳи ватанхоҳони аслии тоҷик