Дар раванди чаҳониū шудани ибороту истилоҳот ва аз марзе ба марзи дигар кўч бастани падидаҳои номатлуб имрўзҳо вожаҳое ба монанди «Террор» ва «Ифрот гарои» дар забони мо барои худ чо дуруст мекунанд.Чанд даҳсола пеш аксари мардум аз вучуд доштани чунин калимаҳо огоҳ набуданд ва агар ҳам онҳоро мешуниданд, ба мазмунашон дуруст сарфам намерафтанд.Аммо доман паҳн кардани ноамниву чангу низъҳова аз чониби гуруҳҳои муайан мағзшўū шунидани чавонон чомеаи Моро водор мекунад,ки юа равандҳои номатлуби чаҳонū назари ибратомўзе дошта боша два барои пешгири онҳо миёни чомеа,бахсус чавонон корҳои тавзеҳотиро ба ичро расонанд. Калимаи «террор» чū маъни дорад?

«Террор» калимаи лотини аст ва маънои он тарсафканū ва ваҳшатзоū мебошад.Зери ин мафҳум тарсонидани шахс ё гўруҳи муайнеро ба воситаи таҳдид кардан ваё содир намудани куштор дар назар дорад.Террор тавассути ба қатл расонидани бегуноҳ тарконидани корхонаю фароғатгоҳҳо,оташ задани анбору бозорҳо ва содир намудани дигар амалҳои нангин ичро карда мешавад.Муродиф ваё калимаҳои ҳаммаънои террор дар забони точикū «тарсандози» ва «бимпарокани» буда метавонад.

Террор метавонад хусусиятҳои оилавū ва чамъияти дошта бошад.Агар террор бар зидди хонаводае сурат бигирад,дар ин маврид метавонад бехатарии аъзои он оила зери хавф қарор бигирад.Агар он хусусиятҳои чамъияти дошта бошад,пас дар чоиҳои серодам анҷом дода мешавад,то тарс миқдори зиёдтари мардумро фаро бигирад.

Террор метавонад аз ҷониби як нафар ва ё ба таври гуруҳū ба нақша гирифта шавад.Дар сурати анҷом ёфтани он аз ҷониби чанд нафар амали шуданаш ба он террори гурўҳū ном мениҳанд .Новобаста аз он ,ки террор аз ҷониби чанд нафар ё фарди алоҳида сурат гирад ,он фармоишгарони худро дорад ва ба мақсади муайян вўқуъ мепайвандад.

Террор ,ки маълум аст ,ҳар як амал сабабҳои пайдоиши терроризмро номбар менамояд.

Албатта ,ҳар як кору амал ба худ сабаб дорад.

Сабаби пайдоиши терроризм низ аз ҷониби ҷомеашиносон дақиқу муаян гардидааст. Мувофиқи таҳқиқи онҳо террор бархўрди носолим ба масъалаҳои зиндаги мебошад .Абарқудратҳо ва гўрҳҳои манфиатдор аз дилхоҳ мушкилот истифода бурда ,мағзи ҷавононро олуда менамояд ва зери шиорҳои бардўруғ онҳоро бар зидди давлату милати бармехезонанд .

Дар такия ба ҳамин нуқтаи назар сабабҳои терроррометавон тафсири бардўруғи ғояҳо ва шарҳи нодурусти ҳодисаву воқеаҳо донист

Дар ҷамъияти мо ,ки Сарқонун ба ҳама озодиҳои баробар медиҳад муносибат бо дин озод аст ва ҳукумат баҳри зиндагū ҳамаи корҳои дар имкон будаашро ба иҷро мерасонад ,чū метавонад омили ба террористон пайвастани баъзе ҷавонон гардад .

Дар кишвари мо бо шарофати сиёсати хиратмандонаиАсосгузори сулҳу ваҳдати миллū, Пешвои миллат Президенти /умҳурии Тоҷикистон Эмомали Раҳмон ва Ҳукумати мамлакат мардум дар осудагū умр басар мебаранд ва Ваҳдати миллū моро ба ҳам ҷовидона пайванд додаст. Аммо набояд фаромуш кард,ки абарқудратҳои ҷаҳон бо мақсади ба даст овардани манфияти худ метавонад баъзе ашхосро ба доми худ кашида, онҳоро мағзшўи кунанд ва барои иҷрои мақсадҳои нопок истифода баранд.

Яке аз ҳамин гуна домҳо,ки баъзе ашхос ба он ҷалб шуда буданд,давлати худхондаи исломии Шому Ироқ мебошад.

Ҳамагон огҳанд,ки ин гуруҳи навбаромад аллакай чеҳраи зишти худро ба оламиён муаррифū карда ва амалҳои содиркардаи он фарсахҳо аз ислому инсонгари дур мебоша

Тамоми мардуми олам ба онҳо нафрат доранд ва нафринашон мехонанд. Мо итминони комил дорем,ки акнун киву чи будани ин дастаи хунхор ба таври равшан ошкор гардид ва дар ҷамъияти мо дигар як нафар ҳам ба фаҳвоҳои бар дуруғи онҳо заррае бовар надорем .

Тавре,ки дар халқ мегуянд: «Умри дуруғ кутоҳ аст».

Умри давлати худхонда низ имрўз ё фардо пурра ба анҷом мерасад.

Роҳбари муассисаи таҳсилоти миёнаи

умумии № 5 – и ноҳияи Муъминобод: Ҳалимов Давлат